تندیس عشق اثر تامارا کوسیتادزه

 تندیس عشق مجسمه‌ی غول‌پیکر ۷ متری است که از آثار معمار و مجسمه‌ساز گرجی بنام tamara kvesitadz در سال ۲۰۰۷ با الهام از داستان تاریخی علی و نینو پسری مسلمان آذربایجانی با دختری مسیحی گرجی که به دلیل تفاوت‌های مذهبی بخصوص حساسیت‌های که بین مسلمانان و مسیحیان وجود داشت و تفاوت‌های فرهنگی قبل از جنگ جهانی اول باعث جدایی این دو فرد شد و در نهایت دست ویرانگر جنگ که در تمام طول تاریخ ضربات مهلکی رو نثار بشریت کرد جان علی را گرفت و در نهایت معشوقه‌اش برای وصال با او در جهانی دیگر خودکشی کرد امروزه این مجسمه نمادی برای تمام عشق‌های ناکام دنیا، سمبلی برای دوستی و صلح بین دو کشور گرجستان و آذربایجان بعد از جنگ جهانی و وحدت دو قاره آسیا و اورپاست.

 پیکر انسان در هنرهای تجسمی و بخصوص در مجسمه‌سازی معاصر در حالات مختلف تمامیت خود را در ارتباط با فضا حفظ کند و مجسمه‌ها در حقیقت نمادهای بصری از محیط اطرافشان است.

 پیکر انسان به‌عنوان نمایش ملموس و تأثیرگذار زیبایی برتر و خیره‌کننده الهی مورد توجه قرار گرفت که ازاین‌رو نمایش هماهنگ و بی‌نقص و واقعی پیکر انسان است خاصی یافت. با استفاده از فناوری روز و ساخت قطعات بدن می‌تواند موضوع قدیمی را با نگاهی نو به نمایش بگذارند. قبل از دست‌زدن به هر ابداعی باید وجوه شخصی خودش تأیید شود؛ یعنی با واقعیت ساخته شوند؛ مانند این مجسمه متحرک که مصداق بارز ارزش‌های زیباشناسی است. مهارتی که در ساختن این مجسمه متحرک بکار برده شدت به حدی است که بیننده را به توقف و تماشای طولانی‌مدت دعوت کند. در هنر معاصر بدن انسان فقط به شکل یک حقیقت هندسی به‌حساب نمی‌آید؛ بلکه واسطهٔ جایگاه اندیشه اندیشه‌ها و تجربیات است و در حقیقت این اثر، اثر هنری واسطه‌ای برای دوباره دیدن خویشتن انسان می‌شود.

 بازنمایی قطعات بدن و یا بخشی از بدن در پی واکنش‌های سیاسی، روانی – جنسی و مذهبی به وقوع پیوسته است. این مجسمه بیانگر وجود عشق پاک و واقعی در دنیای خارج و ماورای دنیای عادی است.

 تندیس عشق یک مجسمه جنبان (mobile) فلزی ضدآب به شکل فنراست که روی یک صفحه حرکت می‌کند که یک المان شهری محسوب می‌شود که علاوه بر زیبایی‌های شهری و رویکردهای جذب گردشگر یک اثر هنری Conceptual است که سازنده از سبک‌های مجسمه‌سازی کلاسیک فاصله گرفته و به ترکیب فرم، فضا (اثر رو به‌صورت فلزات تو خالی و فنری شکل) و واقع‌گرایی و حرکت که بعد حرکت در مجسمه‌سازی مدرن مورد استفاده هنرمندان زیادی قرار گرفته و استفاده زیبا از نور برای بیان حالات احساسی مجسمه‌ها در فاصله از همدیگر قرار دارند و در زمانی به سمت هم حرکت کرده لحظاتی با یکدیگر ادغام شده و در نهایت تشکیل یک بدن واحد را می‌دهند و مفهوم یکی‌شدن و عشق را با زیباترین حالت ممکن به نمایش می‌گذارند. در نهایت دوباره فاصله می‌گیرند که هنگام نزدیک‌شدن از رنگ‌های گرم و قرمز در آثار استفاده شده که بیانگر عشق و هیجانات ناشی از وصال است و قبل از رسیدن و هنگام جدایی آثار به رنگ‌های سرد و آبی دیده می‌شوند که بیانگر دلسردی ناشی از فاصله و دوری است و قرارگرفتن مجسمه دقیقاً جایی که روبرویش دریاست که نماد مرگ و زندگی دوباره است و می‌توان گفت صاحب اثر بسیار زیرکانه به استفاده از سبک سینستزیا (حس‌آمیزی) پرداخته است.

 مجسمهٔ عشق نمادیست برای بیان مفاهیم و حالات والای انسانی و عرفانی از جمله عشق، صلح و وصال، جدایی و حتی جنگ و… است.